W 1882 r. pastor Heinrich Wilhelm Aulich zaproponował, aby postawić w Polkowicach pomnik. Monument miał upamiętniać mieszkańców miasta poległych podczas wojen.
Najwięcej mężczyzn z Polkowic i okolicznych wsi zginęło podczas wydarzeń roku 1866 oraz w latach 1870-1871. Budowa pomnika ku ich czci miała się rozpocząć latem 1895 r., jednak nie udało się ustalić, gdzie można go postawić. Ostatecznie w 1897 r. zdecydowano, że dobrym miejscem będzie plac szkoły ewangelickiej przy ul. Dworcowej, dziś Targowa.
W uroczystościach odsłonięcia pomnika uczestniczyli m.in. członkowie Związku Kombatantów z Polkowic i Suchej Górnej, Bractwo Strzeleckie, Związek Gimnastyczny, Ewangelickie Stowarzyszenie Mężczyzn i Chłopców, Stowarzyszenie Cyklistów.
Jak wyglądał monument? Miał sześć metrów wysokości i kosztował nieco ponad dwa tysiące marek. Jego podstawę zdobiły liście palmowe, a na środku znajdował się żelazny krzyż ze srebrnymi krawędziami. Na szczycie cokołu umieszczony został czarny orzeł z pozłoconą koroną.
Na czterech stronach pomnika były granitowe tablice, na których wyryte zostały imiona poległych mieszkańców Polkowic, Suchej Górnej, Kaźmierzowa, Moskorzyna i Guzic. Tuż obok można było przeczytać słowa: "Naszych ojców gorące pragnienie / jedność Niemców została wywalczone. / Nasi bracie z radością dla Rzeszy oddawali życie. / Niechaj wnukowie usilnie walczą o zachowanie naszej zdobyczy".
Pomnik został rozebrany w 1946 r.